Belang van de Nijl
Zonder de Nijl zal heel Egypte een woestijn zijn. Omdat er in het hele land maar 2.5 centimeter regen per jaar valt is het onmogelijk voor planten om te groeien. Gelukkig stijgt elk jaar het water in de Nijl vanwege het regenseizoen in de beginloop van de rivier. Door deze stijging overstroomt de rivier en komt er, door de rivier meegenomen, sediment en slib op het land. Door dit sediment en slib kunnen er langs de rivier planten en bomen groeien.
De levensader van Egypte
Dit sediment en slib maakte de grond ook zeer vruchtbaar voor landbouw. Deze landbouw werd gepleegd door middel van irrigatie. Irrigatie is het type landbouw waar technieken worden gebruikt om water naar de gewassen te leiden. Irrigatie wordt alleen gebruikt wanneer er weinig of geen regen valt. De Egyptenaren waren 6.000 jaar voor Christus de eerste die gebruik maakte van landbouw. De Egyptenaren hadden ook weinig keuze omdat er bijna tot geen regen viel. Door de landbouw en irrigatie konden er toch mensen wonen zolang het maar dicht genoeg bij de rivier was. Zonder de Nijl was er geen leven in Egypte. Met de Nijl konden miljoenen steden als Cairo ontstaan. Hierdoor wordt de Nijl ook de levensader van Egypte genoemd.
De eerste dam
Elk jaar overstroomd de rivier weer door de regen in het begin van de rivier. Het nadeel is dat het ene jaar er meer regen valt dan het andere. Dit zorgt er voor dat het ene jaar er te veel overstromingen zijn en het andere jaar juist droogte is. In allebei de gevallen leidde dit tot slechte oogsten en dus hongersnood. In 1899 namen het Egyptenaren het heft in eigen hand en bouwde een dam. Deze dam zou er voor zorgen dat er altijd genoeg water in de rivier loopt maar dat het nooit uit de hand zal lopen. Na 3 jaar was de dam af en hoopte de inwoners van Egypte veilig te zijn. Maar niks bleek minder waar. Een dam van 1900 meter lang en 54 meter hoog was niet genoeg voor de eisen. Hoge verwachtingen zorgde voor een verhoging van de dam van 1907 tot 1912 en van 1929 tot 1933.
De Tweede dam
De dam overstroomde in 1946 bijna. Dit was een goeie rede op 8km zuidelijker een nieuwe dam te bouwen. Het plan lag in 1952 al klaar maar vanwege politieke ruzie tussen de Verenigde Staten en Egypte wilde de Verenigde staten niet meer helpen met het bouwen van de dam en viel het plan bijna in het water. Rusland wilde in 1956 wel helpen met het ontwerpen van de dam waardoor de bouw in 1960 kon beginnen. De bouw van de dam duurde uiteindelijk 10 jaar. Tegenwoordig wordt de dam, naast het verdelen van het water, ook gebruikt voor het opwekken van elektriciteit. In 1998 zorgde de dam voor 15% van alle elektriciteit in Egypte. Hierdoor zorgde de dam ook op een moderne manier voor leven in Egypte.
Nadelen van de dammen
Met de dammen lijkt Egypte 2 vliegen in een klap te slaan: Het water in de Nijl wordt constant gehouden en de Nijl wekt energie op voor Egypte. Maar niks is minder waar. De dam brengt namelijk 3 grote risico s met zich mee:
Het eerste risico is dat door de dam er niet meer nieuw slib door de rivier kan komen. Hierdoor raken de randen van de rivier langzaam hun slib kwijt en zal de Nijl makkelijk door zijn oevers kunnen breken. Dit zorgt er voor dat de hele Nijldelta weg kan worden geƫrodeerd.
Doordat de Nijl niet meer overstroomd als vroeger wordt er veel kunstmest gebruikt. Door de kunstmest en verkeerde irrigatie verzilt de bodem. Dit probleem wordt alleen maar versterkt doordat de het Nijlwater zelf ook verzilt. Hierdoor raakt de bodem langzaam onbruikbaar en zal het hele ecosysteem van de Nijl uiteenvallen.
In 1973 was Egypte in oorlog met Israel. Israel had als noodplan bedacht om de dam te bombarderen. Voor de dam ligt namelijk een enorm meer dat voor een overstroming van de Nijl kan zorgen. Zoals eerder gezien in het kaartje leeft het grootste deel van Egypte aan de Nijl. Als de dam zal doorbreken door een bombardement van de vijand zal dat het einde zijn voor duizenden, misschien wel miljarden, Egyptenaren. Gelukkig was de oorlog binnen 20 dagen voorbij maar dit geeft geen garantie voor de toekomst.